Działaniem, które w sposób niewątpliwy mogłoby wpłynąć na polepszenie jakości powietrza w Polsce, jest odpowiednia promocja i zachęcanie obywateli do pozyskiwania energii z małych, przydomowych instalacji OZE. Dotychczas istniejące mechanizmy zachęty dla osób fizycznych – czyli przede wszystkim możliwość uzyskania dotacji na instalacje OZE – w wielu indywidualnych przypadkach mogły okazać się nazbyt skomplikowane, co częstokroć skutkowało rezygnacją z planowanej inwestycji.
Ulga termomodernizacyjna
Ustawodawca, zdając sobie sprawę z tego, że potrzebne jest zapewnienie w powyższym zakresie rozwiązania relatywnie nieskomplikowanego i przystępnego, wraz z dniem 1 stycznia 2019 r. do Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm., dalej: „Updof”) wprowadził art. 26h, na podstawie którego podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku dochodowego wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, których szczegółowy wykaz znajduje się w rozporządzeniu Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2489, dalej: „rozporządzenie”).
Rozporządzenie to wymienia m.in. kolektor słoneczny wraz z osprzętem, ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem, a także sam montaż tych instalacji.
Z tzw. ulgi termomodernizacyjnej będą mogli zatem skorzystać, przy spełnieniu przewidzianych w ustawie warunków, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy dokonują rozliczeń w następujących formach: według skali podatkowej (zarówno wg 18%, jak i 32% stawki), podatku liniowego oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Fot. Wrocławska Elektrownia Słoneczna
Całość artykułu można przeczytać w numerze 1/2019 Magazynu Fotowoltaika.