Biorąc pod uwagę obecne tempo i zakres transformacji energetycznej, wszystko, co nie jest radykalnym i natychmiastowym działaniem, może zaprzepaścić szansę ograniczenia globalnego wzrostu temperatury o 1,5 °C lub nawet 2 °C. Skok zobowiązań do zera emisji netto pokazuje, że rozumiemy powagę i złożoność sytuacji.
W 2022 r. świadomość pilnej potrzeby przyspieszenia globalnej transformacja energetycznej stała się jeszcze bardziej oczywista. Wydarzenia ostatnich lat unaoczniły koszty, jakie ponosi światowa gospodarka w wyniku istnienia scentralizowanego systemu energetycznego w dużym stopniu zależnego od paliw kopalnych. Ceny ropy i gazu osiągają nowe wyżyny, a kryzys na Ukrainie przynosi nowy poziom niepokoju i niepewności.
Pandemia COVID-19 nadal utrudnia wysiłki na rzecz odbudowy krajowych gospodarek, a obywatele na całym świecie martwią się wzrastającymi rachunkami za energię. W tym samym czasie działalność człowieka spowodowała zmiany klimatyczne, które coraz bardziej uwidaczniają się na całym świecie. Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu (IPCC) ostrzega, że już od 3,3 do 3,6 mld ludzi żyje w miejscach bardzo podatnych na zmiany klimatu i wynikające z tego faktu konsekwencje.
Dzisiejsze rządy podejmują trudne zadanie pogodzenia pozornie sprzecznych programów – bezpieczeństwa energetycznego, odporności na zakłócenia w dostawach i dostępności energii dla wszystkich obywateli. W obliczu niepewności decydenci muszą kierować się nadrzędnymi celami walki ze zmianą klimatu i zapewnienia zrównoważonego rozwoju. Każde inne podejście, zwłaszcza inwestowanie w nową infrastrukturę paliw kopalnych, tylko utrwali oraz zwiększy istniejące zagrożenia dla środowiska.
Energia odnawialna jest obecnie najtańszą opcją zasilania w większości regionów naszego globu. W latach 2010–2020 światowy średni ważony koszt energii elektrycznej z nowo oddawanej infrastruktury fotowoltaiki o skali użytkowej spadł o 85%. Odpowiednio redukcje kosztów skoncentrowanej energii słonecznej (CSP) wynosiły 68%, energii z wiatru na lądzie 56% oraz morskiej energetyki wiatrowej 48%. Tak więc w efekcie odnawialne źródła energii są już realną opcją zwiększania mocy w elektroenergetyce we wszystkich krajach i dominują w inwestycjach bieżących. Technologie słoneczne i wiatrowe są już dobrze ugruntowane i dominujące. Wraz z niedawnym wzrostem cen paliw kopalnych perspektywy gospodarcze zapotrzebowania na energię odnawialną są niezaprzeczalnie dobrze rokujące.
Unia Europejska jest w trakcie zielonej transformacji. Transformacja energetyczna jest kluczowym celem programu naprawczego i Zielonego Ładu. W 2021 r. Europa zobowiązała się do ograniczenia redukcji gazów cieplarnianych o 55% do 2030 r. w porównaniu z 1990 r. i osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 r. Te działania mają na celu zwiększenie udziału wytwarzania energii odnawialnej do 40% do 2030 r., tj. znacznie więcej, niż proponowano wcześniej. Te ambitne cele będą oznaczać ogromny wzrost działań związanych z wdrażaniem technologii energii odnawialnej i pojazdów elektrycznych, zwiększając zapotrzebowanie na surowce, m.in. metale ziem rzadkich.
W 348-stronicowym raporcie IRENA (International Renewable Energy Agency), wzywającym do masowych wysiłków w zakresie transformacji i efektywności energetycznej, szacuje, że na działania umożliwiające naprawę środowiska będziemy musieli wg Agencji przeznaczać 5,7 bln dol. rocznie na transformację energetyczną przez resztę dekady.
Źródło: IRENA Cały raport udostępniony jest na www.irena.org.
Zaprenumeruj Magazyn Fotowoltaika
