Powłoki wielofunkcyjne są oparte na różnych technologiach. Zapewnienie rozwiązań technologicznych w zakresie powłok zwiększających wydajność i chroniących przed zabrudzeniem ma kluczowe znaczenie dla utrzymania bezpieczeństwa i opłacalności w większości projektów pozyskiwania energii fotowoltaicznej.
Niezależnie od tego, czy projekt jest w warunkach pustynnych, miejskich, pochmurnych czy czystych, rozwiązanie problemu zabrudzenia, otarć, korozji, czyszczenia, degradacji, użycia wody do czyszczenia i odbicia światła słonecznego jest ważne, aby powłoki nanoszone na szkło modułów fotowoltaicznych zapewniały efektywną ich pracę. Rozwiązania te sprawiają, że moduły fotowoltaiczne z nanopowłokami od Rads Global są bardziej wydajne (od 8% do 15%), bezpieczne, stabilne i opłacalne.
Nanopowłoka
Wielofunkcyjne nanopowłoki są stosowane w różnych obszarach różnych gałęzi przemysłu. Główne sektory dedykowane użytkownikom przemysłowym to: szkło solarne (PV, CSP, lustra, BIPV), szkło ogrodnicze, motoryzacja, elektronika i budownictwo. Ważny jest dobór rodzaju powłok dla osiągnięcia wymaganej funkcjonalności powierzchni szklanych. Po zidentyfikowaniu potrzeb funkcjonalnych dobiera się odpowiednie komponenty.
Powłoka zapobiegająca zabrudzeniu (AS)
Powierzchnia szkła lub dowolnej powierzchni modułu fotowoltaicznego jest narażona na oddziaływanie zanieczyszczeń ze środowiska, w którym pracuje. Powoduje to zatrzymywanie cząstek kurzu i brudu na powierzchni. Powłoka Antisoiling tworzy na powierzchni szkła lub podłoża osłonę o gładkiej nanostrukturze i nie pozwala drobinkom kurzu przyklejać się do niej.
Powłoka antyrefleksyjna (ARC)
Powłoka nanostrukturalna zmniejsza odbijanie światła od powierzchni szkła. Dzięki temu powłoki ARC zwiększają przepuszczalność światła przez szkło o 5 do 6%. Oznacza to więcej światła dostępnego do produkcji energii oraz lepszą widoczność dzięki zastosowaniu tej technologii.
Powłoka antykorozyjna (AC)
Szkło solarne lub inne rodzaje szkła są podatne na korozję z powodu wilgoci lub wody, płynów o wysokim PH, kwasów, tlenków Ca, Mg, Na i cementu. Warstwa powłoki AC grubości nanoskali na powierzchni szkła zapewnia bardzo trwałą i długotrwałą ochronę. Dzięki temu powierzchnia szklana (słoneczna lub inna) jest chroniona przed wszystkimi działaniami korozyjnymi. Powłoka ta zapewnia również ochronę powierzchniom z aluminium, miedzi, ceramiki, marmuru i granitu.
Powłoka antyścierna (AAC)
Powłoka ta tworzy bardzo twardą, jednolitą nanostrukturę, która może minimalizować skutki siły tarcia oddziałujące na powierzchnię. Powłoka zabezpiecza powierzchnię przez 25 lat przed agresywnym oddziaływaniem warunków otoczenia na produkt.
Powłoka przeciwodblaskowa (AGC)
Szklana powierzchnia tworzy olśnienie spowodowane światłem i otaczającymi budynkami. To odblaski okazały się niebezpieczne dla pilotów podczas startu i lądowania samolotów. Powłoka Antiglare kontroluje olśnienie, a piloci nie są narażeni na to zjawisko w pobliżu lotnisk.
Powłoka samoczyszcząca
Powłoka umożliwia proces czyszczenia szkła lub modułów PV w warunkach eksploatacyjnych. Utrzymuje ona czystość na powlekanych powierzchniach. Powłoka samoczyszcząca przejmuje kontrolę nad zadaniami czyszczenia dzięki inteligentnemu sposobowi obsługi.
AntyPID (degradacja indukowana potencjałem) (APC)
Jony sodu (Na+) migrują ze szkła ogniw krzemowych różnymi drogami. Ten proces migracji tworzy potencjał. Potencjał ten indukuje degradację komórek. Za degradację modułów odpowiada sód. Powłoka antyPID tworzy zaporę lub ścianę zabezpieczającą przed przemieszczaniem się sodu. Ściana z nanostruktury zatrzymuje tworzenie potencjału, a w konsekwencji nie pozwala na degradację modułu.
Powłoka zapobiegająca kapaniu (ADC)
Produkcja roślin w szklarni prowadzi do dużej kondensacji pary, która powoduje skraplanie się wody. Rośliny otrzymują krople wody z dachu szklarni. Powłoka AD zatrzymuje kapanie, kontrolując proces kondensacji.
Powłoka hydrofilowa
Powierzchnia szkła staje się mokra dzięki powłoce HP. Niewielka ilość wody rozprowadza się po powierzchni, tworząc cienką warstwę. Powłoka ta zmniejsza kąt kontaktu wody z powierzchnią.
Powłoka hydrofobowa (HC)
Powierzchnia szkła staje się hydrofobowa dzięki powłoce HC. Woda przybiera postać kropli na powierzchni pokrytej powłoką HC. Ustawiona pod pewnym kątem powierzchnia szklana dzięki sile ciężkości łatwo pozbywa się kropli wody.
Powłoka oleofobowa (OC)
Powłoka tworzy nanostrukturę, która nie pozwala olejom i tłuszczom przylegać ani przywierać do powierzchni pokrytej warstwą oleofobową OC. Powłoka odpycha tłustą substancję i chroni powierzchnię przed zatłuszczeniem.
Źródło: Rads Global
Zaprenumeruj Magazyn Fotowoltaika
